Hoewel 1988 treurig begint is voor steenovenbaas Geert Arts van der Zanden het verhaal van Vogelensangh nog niet voorbij. De gehele winter onderhandelt hij met zijn voormalige werkgever. Hij is er heilig van overtuigd dat het mogelijk moet zijn om Vogelensangh draaiende te houden als er maar meer geëxporteerd wordt naar het buitenland.
Dat laatste moet Geert bewijzen: hij reist naar afnemers in Duitsland om toezeggingen te krijgen voor gegarandeerde afname in het komende jaar. Tenslotte krijgt hij zijn zin: hij krijgt de Cementbouwgroep zover dat hij met Vogelensangh mag doorstarten. Tien jaar lang mag Geert de fabriek huren van zijn voormalige werkgever om te bewijzen dat de fabriek wel degelijk winstgevend kan zijn. Als alles gaat zoals hij hoopt mag hij de fabriek na die jaren kopen.
Deest viert feest als op 1 maart 1988 er weer rook uit de schoorsteen van Vogelensangh komt. Van de 17 oude werknemers keren er 14 terug op het oude nest.