Hoewel er tot het einde van de jaren ’70 werk genoeg is voor Steenfabriek Vogelensangh is er toch reden tot zorg. De ringoven heeft zware concurrentie. In Nederland winnen de moderne gasgestuurde vlamovens langzaam maar zeker terrein. Ze zijn groter, sneller en minder arbeidsintensief. Bovendien hebben de gebakken stenen grotere eenduidigheid: niet langer bepalen de vuurvlammen de kleur: er worden kunstmatig kleurstoffen aan de klei toegevoegd. De steenprijzen dalen en de productie moet dus omhoog.

Verlenging
Er moet iets gebeuren, zoveel is duidelijk. De NV. Maatschappij Metselmaterialen Smits & Reijnders, nog steeds de eigenaar van de steenfabriek, overlegt met de steenovenbaas. Moet Vogelensangh niet omgebouwd worden naar een vlamoven? De investering die daarvoor nodig is lijkt te hoog en schrikt af. Na onderzoek besluiten de heren tot het uitbreiden van de ringoven: een veel kleinere investering die – na verwachting – de productie toch zo zal kunnen verhogen dat Vogelensangh weer mee kan in de vaart der volkeren.

Dus wordt de ringoven aan de zuidkant vergroot met zes nieuwe kamers en zes nieuwe poorten. De werkzaamheden moeten snel plaatsvinden: het vuur mag niet uit. Er kan dus alleen gebouwd worden als het vuur zich aan de andere kant van de ringoven bevindt.

Scheuren
Gevolg is dat de kwaliteit van het nieuwe gedeelte niet al te best is, vergeleken met het oude gedeelte. Al na enkele jaren verschijnen de eerste scheuren. Ook in 1981 wordt er nog een stuk bijgebouwd: vier nieuwe kamers en poorten. De steenproductie gaat inderdaad omhoog. Maar of Vogelensangh de moderne tijd nog bijbenen kan…?